Lieve lezer, de komende blogs wil ik je, als je dat ziet zitten, meenemen op een reis die als doel heeft, te begrijpen dat we niet langer ‘naar’ de natuur moeten gaan, om in de natuur te kunnen zijn. Wat als we ons terug herinneren dat WIJ ZELF, NATUUR ZIJN? Wij zijn net
als de dieren, de bomen, de planten, de elementen… Wij zijn net zoals ‘ALLES’ wat geboren wordt, want dat is de betekenis van het woord 'natuur'.
Misschien moet ik eerst wat delen over mijn pad als Innerlijk Sjamane.
Je herkent me, als Innerlijk Sjamane zelden aan mijn uiterlijk. Ik loop niet rond in een sjamanengewaad noch met een verentooi of kralen. Toegegeven, soms ruik ik misschien wel wat naar witte salie, maar Ik leef mijn leven, in het dagelijkse leven, als mens die kiest voor het pad van Innerlijk Sjamanisme. Ik leef het doorsnee leven dat wij met z’n allen leven. Ik ben getrouwd, heb twee volwassen zonen en twee kleinkinderen, leef in een huis in Frankrijk. Ik beweeg me en leg me toe op het huis en thuis-domein, maar ga net zo goed aan de slag in bedrijven als coach, mentor, consultant, info-spirator, geef workshoppen met of zonder paarden …
Als Innerlijk sjamane trek ik een boog over dit alles en oefen ik, iedere dag, in ieder van de opgenoemde domeinen: ‘the eternal art of living in harmony with All there is.’
Geen simpele opdracht in de chaotische, weerbarstige wereld van vandaag. Maar de reden dat ik deze aanname, binnen de keuze van de sjamaankader als leer en inspiratiebron ervaar, is omdat ik in mijn groeiproces, met de jaren meer en meer wil evolueren naar iemand die 'gehecht is aan niets, maar verbonden is met alles’.
Ook dat is in onze IK-gerichte materiële wereld van vandaag waar duisternis en Licht mekaar constant kruisen, niet de aller makkelijkste opdracht en ik ga hier zeker niet vertellen dat ik al in de hogere klasse zit. Maar… mijn intentie is er en het proberen om het ieder dag weer zo goed mogelijk te realiseren... is er ook.
Moet ik dat op mijn eentje doen. Absoluut niet. Naast de ‘aarde-passie’ die ik heb leren ontwikkelen via panter, word ik ook ondersteund door achtentwintig krachtdieren.
In de zeven basis-chakra’s gaan wij, in onze opleiding, de ontmoetingen aan met vier krachtdieren, of zij met ons… wat misschien zelfs juister is. In iedere windrichting, die we verbinden met één van de elementen: water, aarde, lucht en vuur gaan we aan de slag met de thema’s die het universum in die periode op ons levenspad zet, om ze samen met het krachtdier van die periode op verschillende lagen te onderzoeken, in verbinding met onze basisaannames hierboven. Maar wees gerust… ik ga je geen 28 krachtdieren voorschotelen, maar ik wil graag een selectie met je delen van de medicijnen (= de lessen) van de krachtdieren die op dit moment heel nuttig kunnen zijn, voor eenieder die er zich in herkent.
Voor Native People omvat de levende natuur de levende organismen, zoals planten, dieren en de mens en hun invloed op de aarde. Hoewel de mens tot de natuur behoort, wordt de menselijke invloed, het kunstmatige, in een groot deel van de wereld ‘cultuur’ genoemd en helaas niet meer tot ‘de natuur’ gerekend... met alle gevolgen vandien. Voor native people is alles wat onderhevig is aan geboren worden, een levens-tijd hebben, sterven en verdwijnen: natuur.
En bij nader inzicht wordt -alles- geboren: wij, de dieren, de bomen… maar ook de stad, de olieraffinaderijen, de gevangenissen, de scholen enz… niet alleen wat ons allen goed doet wordt geboren, ook dat wat ogenschijnlijk niet ok is, wordt geboren. We kunnen er een oordeel over hebben, maar… het wordt geboren en zal zoals alles een verloop kennen van geboorte tot dood en verdwijning.
Mijn steevaste overtuiging is dat we ongelofelijk veel van de dieren en de natuur kunnen leren, op voorwaarde dat we van onze, zelf geconstrueerde en opgeblazen, troon komen
en ons opnieuw op de juiste plek in -de ordening- plaatsen, waardoor er even-waardigheid ontstaat en we opnieuw kunnen praten met dieren, planten, bomen, elementen… net zo goed als onze grootouders, overgrootouders en onze voorouderlijke lijnen dat konden…
en daarvoor moeten we echt geen doctor Dolittle zijn.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen met één van mijn krachtdieren
In het vierde chakra (hartchakra), in het noorden, stapte panter mijn leven binnen.
Hoewel ik vermoedde dat dit een tijd van ‘tough’ leren zou worden, van weerstand en verzet, werd het omgekeerde bewaarheid. Het werd een tijd van ondersteuning en beveiliging, van verruiming en verdieping. Ik startte met panter een aantal dagen voor ik naar ‘Mount Shasta’, Californië, vertrok. Het voelde meteen goed aan dat hij deze reis zou begeleiden. Ik had destijds nog nood aan wat aardse steun, aan iets tastbaars en kocht een panterfiguurtje. Dat heb ik de hele reis, overal met me meegedragen. Vandaag staat het figuurtje nog steeds op mijn bureau. Altijd een ankertje in je buurt.
Panter zat een maand lang in mijn rugzak en stond ‘s avonds op mijn nachttafeltje. Maar je kon hem ook in mijn hand terugvinden als ik mediteerde of gewoon stil zat te mijmeren bij een bron. Hij gaf me meteen de raad om naast mijn intuïtie, opnieuw meer ruimte te geven aan mijn ‘instincten’ die ik netjes, via mijn aangeleerd gedrag, had gecatalogeerd als ‘minderwaardig’, vanwege toch een beetje te dierlijk. Eens ik hier meer aandacht voor kreeg en het toeliet, ontdekte ik hoe vaak zij mij mijn eerste, meest juiste ‘informatie-bron’ waren. Je kan inderdaad de sfeer ruiken, onveiligheid ruiken, spanning voelen en ruiken, foute boel voelen… nog voor er één woord uitgesproken wordt.
Waarom dan niet dit waardevol, van de dieren geleende, talent gebruiken in ons
dagelijkse leven thuis en op het werk?
Interessant is om te ervaren hoe in de periode dat je met een bepaald krachtdier aan de slag gaat, het universum je ook meestal best wat ervaringen aanreikt waarin je
‘het medicijn’, de les, de kracht of de energie die het krachtdier je wil meegeven, kan gebruiken. En ook interessant om weten is dat je die kracht(en) hoedanook al in je hebt, maar ze nog niet ten volle gebruikt of ze zelfs nog niet hebt aangeboord.
Zo haalde in die periode de film ‘The mists of Avalon’, de Arthuriaanse legende vanuit vrouwelijk perspectief bekeken, me compleet overhoop. Misschien even iets over de film: Het thema waar ik compleet onderste boven van was, gaat over de hogepriesteres Viviane (Vrouwe van het meer), die in volle verantwoordelijkheid en in de volste overtuiging dat haar acties ten dienste staan van het niet te loor gaan van Avalon, uiteindelijk een zo dogmatische positie in neemt in haar denken en handelen, dat ze zelf de oorzaak wordt van de ondergang van Avalon.
Ik zag het proces, maar begreep niet hoe zoiets kon… het doel was toch zuiver, het ging om een spiritueel doel, een grote verantwoordelijkheid, een uiterste inzet en… dogmatisch denken!!? Ik kon beide dingen niet rijmen.
Wat ik leerde, via panter en mijn leraar was, dat als je iets uitermate graag wil bereiken voor de aarde (of voor jezelf), omdat je dat zo ontzettend goed vindt, (aards of spiritueel) je jezelf in de plaats van God stelt. Je wil dat, ten koste van alles, bereiken. ’JIJ’ weet wat goed is.
Je bent dan niet in afstemming, in dialoog met de aarde. Zou je wel in dialoog zijn, dan zou je je doelstellingen bijstellen doordat je de tekens of de reacties van anderen zou zien als: samenspraak met God. Ofwel: Als je hart voor de aarde hebt, (mensen, goederen, voorspoed, tegenspoed) en hart voor je eigen simpele weten dan kan er geen dogmatisch denken zijn. Het pantermedicijn dat ik bij mijn vertrek naar Mount Shasta heb gekregen: ‘Zoek naar helderheid, vanuit je hart en weet dat de grootste helderheid zal ontstaan als je weer thuis bent in het gewone, in de aftoetsing aan het dagelijkse leven.’
Een tweede thema waar panter me bijbracht was:
‘Onderzoek de blinde vlekken die je beletten in je kracht te komen.’
Hij heeft me geholpen om dieper, maar vooral zonder angst te kijken naar dat aspect in mijn leven dat tot op dat moment, keer op keer, ervoor zorgde dat ik niet in mijn kracht kwam.
Ik ontkende het, ik vermeed om ernaar te kijken of om het aan te pakken omdat het absoluut beangstigend en onprettig aanvoelde. Het leek wel de ‘not done no 1’ in mijn leven. Ik wilde wel groeien en in mijn kracht komen, maar ik wilde niets loslaten, of ik was bang voor verlies, of ‘IK’ wilde mijn pad gaan, maar maakte daar dan een ‘WIJ’-vorm van, of… ik maakte het gaan van mijn pad afhankelijk van wat anderen deden of niet deden…. Het heeft zelfs een tijd geduurd eer ik het woord ‘ont-hechting’ durfde aankijken, laat staan durfde uitspreken. Het gaf me altijd een pijnlijk gevoel van ‘verlies’.
Ik voelde dankzij panter dat dit spanningsveld niet alleen in mijn relatie terug te vinden was, maar net zo goed binnen het werkveld, de relatie met de kinderen, vriendschapsrelaties, kortom ik vond het overal op mijn pad terug.
Op ieder van deze domeinen begon ik te beseffen dat ik me vereenzelvigde met mijn werk, mijn relatie, mijn kinderen, mijn vriendschappen… terwijl panter me probeerde duidelijk te maken dat al deze domeinen niet ‘IK’ waren, maar domeinen ten opzichte van dewelke
IK me diende ‘te verhouden’ in mijn leven hier op aarde. En dat geldt voor eenieder van ons.
Nog voor onze geboorte beginnen we ons, of we willen of niet, al te verhouden tot de toetssteen-thema’s : de erfenissen die we al vanuit de baarmoeder kunnen meekrijgen, ouders, broers en zussen, cultuur, vriendschappen, school en opleiding, relaties, partnerrelatie, kinderen-kleinkinderen, gezin, ouderdom, ziekte, overlijden. De meeste problemen doen zich hierin voor wanneer we gaan denken dat we onze relatie ZIJN, onze kinderen ZIJN enz. Wat we dan merken is dat we niet op onze eigen benen staan maar afhankelijk zijn van onze relaties en van onze partner… of we kunnen niet zonder de relatie met onze kinderen, ook al zijn ze volwassenen, we voelen ons leeg en ons leven wordt zinloos omdat de kinderen er niet meer zijn. We willen ons niet verhouden tov. ouder worden, met alle plastische chirurgie vandien… stuk voor stuk manieren waar de verhouding tussen het IK en de toets-triggers scheef trekt tov. THEMA’S die over heel de wereld en in ieders leven geldend zijn.
Dankzij panter leerde ik de overgang maken van dit ‘te begrijpen’, naar dit ‘te voelen,’ waarna het voor mij veel minder moeilijk werd om concrete stappen te zetten om de nieuwe inzichten, samen met het diepere voelen om te zetten in de realiteit van mijn
achterkeukentje. Dit heeft geleid tot de keuze om te werken aan ‘IN’ mijn ‘EIGEN’ kracht te staan en mijn kracht niet afhankelijk te maken van anderen, tot mijn werk met de paarden, mijn coaching-praktijk en het Innerlijk Sjamanisme dat mijn leidraad is geworden voor een onafhankelijk bestaan in verbinding.
Soms kan het proces aanvoelen als proberen los te komen van een verslaving… en ik kan alvast uit eigen ervaring bevestigen dat het ‘a work in progress’ blijft.
Ik ga je hier niet vertellen dat het altijd even makkelijk is. Ik vertel je alleen dat het de moeite waard is.
Donderdag 3 oktober 2024
Met dank aan de panter en jou lezer, die deze thema’s misschien ook bij jezelf herkent.
Volgende week wil ik je graag laten kennis maken met de eerste topper van een krachtdier
waarmee ik aan de slag ben gegaan in het eerste chakra: bestaanschakra, in het zuiden: De gorilla. En ik vertel iets meer over de betekenis van iedere windrichting en waarom het woordje 'Innerlijk' in deze, voor het woord Sjamanisme staat.
Infospirator
XXX