Is het een verjaardag? Dat is de vraag.
Moest ik een groepslid zijn van het grootste herders en nomadenvolk van West-Afrika: ‘De Peulhs’, dan zou ik mij die vraag stellen.
Geeft Covid mij het recht op een verjaardagsfeest?
Waarom?
Wel, een tijdje geleden las ik in een artikel over het leven, de overtuigingen en de levensprincipes van deze stam dat zij hun verjaardag moeten verdienen. Volgens deze populatie kan je alleen verjaren als er dat jaar iets in je jezelf is veranderd. Als je iets hebt verworven, een kennis, een vaardigheid of iets wat je leven volkomen heeft veranderd.
In zo’n geval zeg je, volmondig: ‘Gelukkige verjaardag’.
Met andere woorden, het kan in deze gemeenschap, soms twee, drie jaar duren eer er een verjaardag wordt gevierd. Voor ons is dat automatisch: Je verdient er, gratis, ieder jaar een extra jaartje bij.
Na het lezen van dit artikel, vroeg ik me af, gesteld dat ik tot de
Peulhs-stam behoorde, zou ik dan dit jaar mijn verjaardag verdienen?
Heb ik iets van Corona geleerd dat ik dit jaar jarig mag zijn? OH JA!
Ik heb iets fundamenteels geleerd. Ik heb altijd gezegd dat de toekomst een onbeschreven blad was, dat we geen glazen bol hadden en kijk… eigenlijk is dat niet meer zo.
Ik ben hoedanook altijd al geïnteresseerd geweest in het verleden, in de geschiedenis van de wereld, om ‘het heden’ te kunnen begrijpen.
Ook met mijn klanten kijk ik, automatisch naar het verleden, om vooral hun ‘heden’ beter behapbaar te maken. Dat is in zekere zin een soort routine geworden. We kijken terug naar het verleden om te zien hoe het heden vorm gekregen heeft en we lopen dan, meestal, tegen hetzelfde soort ‘tegenslagen’ van de mensheid aan.
Maar dan, plots, uit het niets EEN NOVITEIT, een onvoorstelbare nieuwigheid!! Want een epidemie behandelen op wereldniveau en onder deze omstandigheden… dat hebben wij nog nooit gezien en dan daar nog een angstpsychose aan toegevoegd… dat hebben wij ook echt nog NOOIT gezien, laat staan meegemaakt.
Gevolg:
DE TOEKOMST IS ‘ECHT’ ONZEKER GEWORDEN, ALLES IS MOGELIJK.
Maar, als alles mogelijk is, dan is zowel, ‘slechter als beter’, mogelijk en te weten dat beiden kunnen, is een cadeau waar we gebruik van kunnen maken.
En dan heb ik nog een tweede ding geleerd. Ik was absoluut zeker dat het volk en de volkeren, zouden revolteren. Natuurlijk begrijp ik wel dat je via de creatie van ‘angst’ de massa in het gelid kan houden, dat is natuurlijk zo. Maar het is niet, zoals in tijden van pest en cholera, dat we overal om ons heen wegrottende lijken zien liggen. Men wil ons natuurlijk wel dat idee geven, via de beelden op de televisie, maar wij in de dorpen en op de meeste plaatsen in het land, worden niet geconfronteerd met ‘veel’ doden en als we dan al mensen kennen die Covid gehad hebben, dan zijn dat meestal niet de zwaarste gevallen. Zij zijn er meestal dan ook meestal wel van hersteld, maw, ze zijn er niet dood van gegaan. Ik was, bij manier van spreken, echt verwonderd dat men de mensheid, op het niveau van de planeet, danig in het gelid kon houden.
Als je daar even blijft bij stilstaan, dan is dat toch een wonder, dat is enorm, dat is ongelofelijk. En natuurlijk veroorzaakt dat angst want de mens begint zich te realiseren dat het dus ook mogelijk is om wereldwijd ‘onder controle ‘ gehouden te worden.
Maar daar staat tegenover dat we, een ongeëvenaarde, transformatie aan het doormaken zijn. En geloof me of niet, maar te zien dat wij ons wereldwijd zo gemakkelijk kunnen aanpassen om te overleven, dat geeft mij een bepaald gevoel van ‘hoop’.
Omdat we vandaag vanuit de angst voor een onzekere toekomst, kijkende naar de chaotisch evoluerende, pure realiteit, toch in staat zijn grote veranderingen door te maken en te verwerken, op wereldvlak, geloof me… dat maakt me toch wel blij. In het dierenrijk is het immers zo dat die dieren die het best en het langst kunnen overleven, diegenen zijn die zich het snelst en het makkelijkst kunnen aanpassen aan sterk veranderende situaties. Het zijn niet de sterksten die overleven, maar zij die zich het snelst kunnen aanpassen.
Dus Ja… ik verdien een ‘gelukkige verjaardag’ dit jaar, want ik heb één ding ECHT geleerd! ‘Het vertrouwen in het leven.’
Zaterdag 27 maart 2021
Met dank aan mijn inspirators: ‘de Peuhls’ en aan jou lezer, om samen met mij het opstapje te willen nemen naar een groter bewustzijn.
Coach-infospirator
Tijdens het lezen van deze blog kwam de gedachte van het zich aanpassende dierenrijk al in me op, en vond ik het dus leuk om dit op het einde van je tekst terug te vinden. Maar wat bij dieren als ‘vanzelf’ gebeurt, blijkt het bij de mens (toch ook een dier?) een tikkeltje moeilijker te verlopen. Daar komt een extra ‘willetje’ aan te pas.
Wil en zal ik mij aanpassen? En ook....niemand zal mij opleggen dat ik me moet aanpassen !!